Eg synes det er utrulig fascinerande å tenkja på naturkreftene i vulkanutbrudd og tropestormar.
Eg synes det er fascinerande å høyre om korleis naturkreftene herjer, vulkansand dett ned 100km frå vulkanen, eit 80m(!) djupt hol opnar seg midt i gata, og veier og bruer forsvinn.
Eg synes det var ein interessant oppleving å vera i hovudstaden, der ein ikkje har hatt så mykje regn sidan 1949, i tillegg til at dreneringsrøyr og kloakksystem var fulle av lavasand og dermed berre fungerte med ~40% kapasitet.
Ikkje minst synes eg det var ein interessant oppleving å spa vulkansand i hovudstaden.
Eg synes ikkje det er kjekt å tenkja på alle som har mista hus, heim, familie og venner, eller livet. Og eg synes ikkje det er kjekt å tenkja på korleis årets avling blir..
Fekk tatt nokre få bilete, men sidan været var så dårleg måtte me stort sett holda oss innendørs.
Små jordras langs heile vegen, her frå stykket mellom Zaragosa og Comalapa:
Resten av bileta på flickr.
Oppdatering: Fleire bilete av stormens øydeleggingar her og her.
En fin refleksjon du har delt, det er fascinerende å se moder natur fra sin minst moderlige side. Det er ikke til å unngå å bli påminnet om de nådeløse premissene vi egentlig lever under (eller over). Når tar du turen tilbake til Noreg da?